醉翁亭记原文拼音版《醉翁亭记》是宋代文学家欧阳修创作的一篇文章。文章描写了滁州一带朝暮四季自然景物不同的幽深秀美，滁州百姓和平宁静的生活，下面小编收集了醉翁亭记原文拼音版，供大家阅读。原文：zuìwēngtíngjì醉翁亭记ōyángxiū欧阳修huánchújiēshānyě.qíxīnánzhūfēng,línhèyóuměi.wàngzhīwèiránérshēnxiùzhě,lángyáyě.环滁皆山也。其西南诸峰，林壑尤美，望之蔚然而深秀者，琅琊也。shānxíngliùqīlǐ,jiànwénshuǐshēngchánchán,érxièchūyúliǎngfēngzhījiānzhě,niàngquányě.山行六七里，渐闻水声潺潺而泻出于两峰之间者，酿泉也。fēnghuílùzhuǎn,yǒutíngyìránlínyúquánshàngzhě,zuìwēngtíngyě.峰回路转，有亭翼然临于泉上者，醉翁亭也。zuòtíngzhěshuí?shānzhīsēngzhìxiānyě.作亭者谁？山之僧智仙也。míngzhīzhěshuí?tàishǒuzìwèiyě.名之者谁？太守自谓也。tàishǒuyǔkèláiyǐnyúcǐ,yǐnshǎozhézuì,érniányòuzuìgāo,gùzìhàoyuē“zuìwēng”yě.太守与客来饮于此，饮少辄醉，而年又最高，故自号曰醉翁也。zuìwēngzhīyìbùzàijiǔ,zàihūshānshuǐzhījiānyě.shānshuǐzhīlè,dézhīxīnéryùzhījiǔyě.醉翁之意不在酒，在乎山水之间也。山水之乐，得之心而寓之酒也。ruòfūrìchūérlínfēikāi,yúnguīéryánxuémíng,huìmíngbiànhuàzhě,shānjiānzhīzhāomùyě.若夫日出而林霏开，云归而岩穴暝，晦明变化者，山间之朝暮也。yěfāngfāéryōuxiāng,jiāmùxiùérfányīn,fēngshuānggāojié,shuǐluòérshíchūzhě,shānjiānzhīsìshíyě.zhāoérwǎng,mùérguī,sìshízhījǐngbùtóng,érlèyìwúqióngyě.野芳发而幽香，佳木秀而繁阴，风霜高洁，水落而石出者，山间之四时也。朝而往，暮而归，四时之景不同，而乐亦无穷也。zhìyúfùzhěgēyúchú,xíngzhěxiūyúshù,qiánzhěhū,hòuzhěyìng,gōulóutíxié,wǎngláiérbùjuézhě,chúrényóuyě.至于负者歌于途，行者休于树，前者呼，后者应，伛偻提携，往来而不绝者，滁人游也。línxīéryú,xīshēnéryúféi;niàngquánwéijiǔ,quánxiāngérjiǔliè;shānyáoyěsù,záránérqiánchénzhě,tàishǒuyànyě.临溪而渔，溪深而鱼肥。酿泉为酒，泉香而酒洌；山肴野蔌，杂然而前陈者，太守宴也。yànhānzhīlè,fēisīfēizhú,shèzhězhōng,yìzhěshèng,gōngchóujiāocuò,zuòqǐérxuānhuázhě,zhòngbīnhuānyě.宴酣之乐，非丝非竹，射者中，弈者胜，觥筹交错，起坐而喧哗者，众宾欢也。cāngránbáifā,tuíhūqízhōngzhě,tàishǒuzuìyě.苍颜白发，颓然乎其间者，太守醉也。yǐérxīyángzàishān,rényǐngsànluàn,tàishǒuguīérbīnkècóngyě.已而夕阳在山，人影散乱，太守归而宾客从也。shùlínyīnyì,míngshēngshàngxià,yóurénqùérqínniǎolèyě.树林阴翳，鸣声上下，游人去而禽鸟乐也。ránérqínniǎozhīshānlínzhīlè,érbùzhīrénzhīlè;rénzhīcóngtàishǒuyóuérlè,érbùzhītàishǒuzhīlèqílèyě然而禽鸟知山林之乐，而不知人之乐；人知从太守游而乐，而不知太守之乐其乐也。zuìnéngtóngqílè,xǐngnéngshùqíwénzhě,tàishǒuyě.tàishǒuwèishuí?lúlíngōuyángxiūyě.醉能同其乐，醒能述以文者，太守也。太守谓谁？庐陵欧阳修也。译文滁州城的四面都是山。它西南方向的山峦，树林和山谷尤其优美，远远看去树木茂盛、幽深秀丽的，是琅琊山啊。沿着山路走六七里，渐渐地听到潺潺的水声，（又看到股水流）从两个山间飞淌下来的，是酿泉啊。山势回环，道路弯转，有一个亭子四角翘起